Wiślica nad Nidą to wczesnośredniowieczny ośrodek grodowo-miejski powstały około VIII wieku. Już w okresie od XI wieku był ważną rezydencją piastowską. Wiślica otrzymała prawa miejskie przed 1326 rokiem i utrzymała je do 1869 roku. Kościół kolegiacki, który mieliśmy możliwość zobaczyć, to świątynia wzniesiona na przełomie XI i XII wieku. Była trzykrotnie przebudowywana m. in. przez króla Kazimierza Wielkiego w trzecim ćwierćwieczu XIV wieku. Jednymi z najcenniejszych zachowanych reliktów pierwotnej budowli romańskiej są fundamenty oraz płyta posadzkowa z rytem figuralnym z II połowy XII wieku. Innymi cennymi obiektami są polichromie rusko-bizantyjskie w prezbiterium oraz piękne gotyckie sklepienia łukowo-żebrowe z zamieszczonymi herbami szlacheckimi m. in. Jana Długosza.

Byliśmy pełni zachwytu widząc piękno sztuki sakralnej ubiegłego tysiąclecia. Niestety Wiślica ulegała licznym najazdom i zniszczeniom. Najbardziej ucierpiała w okresie okupacji hitlerowskiej tracąc około 3500 mieszkańców. Zwiedzając, zeszliśmy także do podziemi bazyliki, gdzie zobaczyliśmy kamienne i ceramiczne pozostałości po dwóch poprzednich świątyniach wybudowanych w tym miejscu oraz wspomnianą już płytę posadzkową zwaną Płytą Orantów.

tekst i zdjęcia: now. Paweł Orłowski